MLB The Show 22 استادیوم ها شامل 30 استادیوم لیگ برتر و همچنین لیگ کوچک و استادیوم های تاریخی است. منحصر به فرد بیسبال این است که هر استادیوم دارای ابعاد خاص خود است، برخلاف سایر ورزش ها که در آن زمین بدون توجه به استادیوم، ابعاد یکنواخت دارد.

هنگام انتخاب استادیوم برای بازی در نمایش، عوامل بسیاری وجود دارد که می تواند بر تصمیم گیری تأثیر بگذارد: تیم مورد علاقه، شهر محل سکونت، خاطرات قابل توجه، و غیره. این مقاله به یک عامل اصلی نگاه می کند: کوچکترین زمین های توپ، که انجام حرکات خانگی را آسان تر می کند.

بعضی از استادیوم هایی که در لیست نیستند ممکن است فواصل کمتری داشته باشند. در بخش‌های خاصی از زمین، اما موانعی نیز برای غلبه بر آنها وجود دارد، یعنی دیوارهای بلند.

استادیوم‌های زیادی برای انتخاب وجود دارد، اما این لیست فقط بر روی استادیوم‌های مورد استفاده در حال حاضر تمرکز خواهد کرد. در حالی که برخی از استادیوم‌های تاریخی مرتبط با تیم نوستالژی خاص خود را دارند (مانند سیب در استادیوم شی)، بیشتر آنها پارک‌های پارچ هستند و بزرگ‌تر از موارد ذکر شده در زیر هستند.

استادیوم‌های قدیمی‌تر نیز معمولاً بسیار بزرگ‌تر از آن بودند. استادیوم های امروز در حالی که Polo Grounds زیر 300 فوت مستقیم در هر دو خط قرار داشت، تقریباً 500 فوت در مرکز اندازه گیری شد. برخی از این استادیوم‌ها همچنین دیوارهای بزرگ‌تری داشتند که مانع دیگری برای پیمایش است.

استادیوم‌های لیگ کوچک معمولاً بزرگ‌تر و نسبتاً متقارن از قطب به قطب خطا هستند. این استادیوم‌ها معمولاً دیوارهای بیرونی بزرگ‌تری نیز دارند، بنابراین شما هم چنین خواهید داشتواقعاً باید آنها را در بیشتر پارک‌های لیگ کوچک به کار انداخت.

لیست به ترتیب حروف الفبا بر اساس نام ورزشگاه و نام تیمی که در آنجا بازی می‌کند در پرانتز خواهد بود. ابعاد پارک توپ بر حسب فوت با اندازه گیری قطب خطای میدان چپ ابتدا، سپس مرکز چپ، مرکز، مرکز راست، و قطب خطای میدان سمت راست داده می شود.

1. پارک بزرگ توپ آمریکایی (سینسیناتی ردز)

ابعاد: 328، 379، 404، 370، 325

به طور گسترده به عنوان "باندباکس" برجسته پارک های لیگ برتر در نظر گرفته می شود، توپ به بیرون پرواز می کند. پارک بزرگ توپ آمریکایی در حالی که دیوار سمت چپ ارتفاع مناسبی دارد، در مقایسه با کرافورد باکس در هیوستون رنگ پریده است، چه رسد به هیولای سبز در پارک فن‌وی. دیوارهای آن سوی زمین سمت چپ کوتاه هستند و ضربه زدن به هومرها را آسان‌تر می‌کنند و با شکاف‌هایی که حتی 380 فوت هم نیستند، می‌توانید انتظار داشته باشید که توپ‌های کمتری در پیست نسبت به سایر استادیوم‌ها بمیرد.

2. پارک ملی (واشنگتن ملیس)

ابعاد: 336، 377، 402، 370، 335

پارک ملی‌ها که به اندازه پارک بزرگ آمریکایی توپ است، دارای ابعادی مشابه است. فاصله تا پایین خطوط دیوار بلند در میدان سمت راست به مرکز راست می‌رسد، اما این همان جایی است که سفیدکننده‌ها بیرون می‌آیند و زاویه‌ای نامناسب ایجاد می‌کنند. دیوارهای دیگر از نظر ارتفاع استاندارد هستند و مانند فهرست قبلی، شکاف‌های کوچک برای ضربه‌گیران برقی ایده‌آل هستند.

3. Petco Park (San Diego Padres)

ابعاد: 334، 357، 396، 391، 382

زمانی که به عنوان پارک پارچ در نظر گرفته می شد، دیوارها چندین سال پیش به آنجا منتقل شدند که حتی دورترین فاصله از صفحه اصلی تا دیوار بیرون زمین کمتر از 400 فوت است. دیوارها از نظر ارتفاع استاندارد هستند، اما چیزی که واقعاً پارک Petco را متمایز می کند، ساختمان شرکت Western Metal Supply در میدان سمت چپ است که به عنوان قطب ناپاک نیز عمل می کند. در حالی که خط میدان سمت چپ خیلی کوتاه است، یک صف از راست‌گرایان قدرتمند بیاورید و ساختمان را هدف بگیرید!

4. میدان تروپیکانا (تامپا بی رییز)

ابعاد: 315 , 370, 404, 370, 322

تروپیکانا فیلد همیشه بیشتر به خاطر نکات منفی اش برجسته بوده تا مثبتش، یعنی تمایل به گم شدن توپ ها در پشت بام. از نظر ویژگی‌ها و اندازه‌گیری‌های منحصربه‌فرد، یک توپخانه بی‌نظیر است، اما این باعث می‌شود که برای اهل خانه‌ها خوب باشد. دیوارها کمی بالاتر از حد معمول هستند، اما 400 تا مرکز مرده عمیق‌ترین قسمت پارک است، و 315 باعث می‌شود که زمین چپ برای دومین کوتاه‌ترین بازیکن بیس بال مساوی شود.

5. ورزشگاه یانکی (نیویورک یانکیز)

ابعاد: 318، 399، 408، 385، 314

باز هم، این استادیوم تاریخی یانکی نیست، بلکه نسخه امروزی است. 408 تا مرکز، مطمئناً عمیق است، اما 318 و 314 در خطوط زمین چپ و راست، به ترتیب، برخی از کوتاه‌ترین فواصل در بیسبال هستند. در واقع، 318 سمت چپ فقط پشت تروپیکانا فیلد، Minute Maid Park (هوستون) و Fenway است.پارک (بوستون)، دو مورد آخر که دیوارهای بلندی برای غلبه بر آن دارند. ایوان کوتاه در سمت راست با عرشه‌های دوم و سوم که خیلی نزدیک به هم نزدیک شده‌اند، به مهاجمان قدرتی چپ‌دست اجازه می‌دهد تا در هنگام برخورد با فلای‌بال‌های عالی، برخی از هومرهای عرشه بالایی را به حرکت درآورند.

اکنون می‌دانید که چه استادیوم‌هایی کمترین نمایش را دارند. چالش برای زدن هوم ران ها کدام یک را اول بازی خواهید کرد و کدام یک استادیوم خانگی شما خواهد بود؟